دوره 8، شماره 2 - ( 4-1400 )                   جلد 8 شماره 2 صفحات 117-104 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و کویر شناسی، دانشگاه یزد، یزد، ایران ، amosleh@yazd.ac.ir
چکیده:   (2937 مشاهده)
تنش شوری، امروزه یکی از مهمترین چالش‌­ها در تولید گندم است. باکتری­‌های ریزوسفری جداسازی شده از گیاهان شورپسند با سازوکارهای مستقیم و غیر­مستقیم موجب افزایش بردباری گیاهان زراعی به شوری می­‌گردند. در این مطالعه، صفات محرک رشد گیاه سویه­های باکتریایی مقاوم به شوری (Bacillus safensis، Bacillus pumilus و Zhihengliuella halotolerans) جداسازی شده از ریزوسفر گیاهان مرتعی آتریپلکس، اشنان، گز و سنبله نمکی تعیین و تاثیر آن­ها بر برخی صفات رویشی و محتوای یونی گندم آبیاری شده با آب شور (آب آبیاری با شوری 2/0 دسی­زیمنس بر متر به عنوان شاهد، 4، 8 و 16 دسی زیمنس بر متر) اندازه­‌گیری شد. هر سه سویه باکتری قادر به تولید اکسین، سیانید هیدروژن، سیدروفور و ACC دآمیناز و انحلال فسفات بودند. افزایش سطوح شوری باعث افزایش غلظت سدیم و کاهش غلظت پتاسیم، کلسیم و فسفر در برگ گندم و نیز کاهش طول ساقه، وزن خشک بخش هوایی و ریشه، نسبت وزن خشک ریشه به اندام هوایی و بیوماس کل نسبت به شاهد گردید. در تیمارهای تحت تنش شوری تلقیح شده با باکتری، کاهش غلظت سدیم تا 7/17 درصد و افزایش غلظت پتاسیم، کلسیم، فسفر و نسبت پتاسیم به سدیم به ترتیب تا 33، 7/25، 4/200 و 41 درصد نسبت به شاهد اندازه­‌گیری شد که کارآمدترین باکتری در این زمینه Z. halotolerans بود. باکتری­‌ها همچنین باعث افزایش طول ساقه، وزن خشک بخش هوایی، وزن خشک ریشه، نسبت وزن خشک ریشه به وزن خشک بخش هوایی و بیوماس کل به ترتیب تا 17، 6/58، 137، 88 و 66 درصد شدند که در این زمینه باکتری B. safensis از بیشترین تاثیر برخوردار بود. نتایج این مطالعه نشان داد که باکتری­‌های محرک رشد گیاهان مرتعی شور­پسند می‌‌توانند در بهبود شاخص‌­های رشد گندم در شرایط شوری نقش داشته باشند. این نتایج همچنین نشان داد که ریزوسفر گیاهان مرتعی شور­پسند می­‌تواند منبع مناسبی برای جداسازی باکتری­‌های مقاوم به شوری جهت بهبود مقاومت گندم به شوری باشد.
 
متن کامل [PDF 1192 kb]   (1356 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: علوم گیاهی
دریافت: 1399/9/7 | ویرایش نهایی: 1400/4/12 | پذیرش: 1399/12/13 | انتشار: 1400/4/5 | انتشار الکترونیک: 1400/4/5

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.